Ήμουν κι εγώ στην συγκέντρωση. Μην μου ζητήσετε όμως να σας πω εκτιμήσεις για αριθμό, αν ήταν περισσότεροι ή λιγότεροι οι συγκεντρωμένοι από την προηγούμενη συγκέντρωση για την Πάρνηθα. Δεν ξέρω να σας πω γιατί δεν έχω καμία απολύτως προηγούμενη εμπειρία από συγκεντρώσεις, απλά βρεθήκαμε μαζί με κάποιους φίλους και φίλες και πήγαμε στην διαμαρτυρία.
Στα θετικά καταγράφω ότι είδα κόσμο από όλες τις ηλικίες και το πιο θετικό από όλα ήταν το ότι υπήρχαν αρκετά μικρά παιδιά με τους γονείς τους. Επίσης έλειψαν τα κομματικά πανώ και τα μεγάφωνα και ο κόσμος δεν ρύπανε με την παρουσία του το περιβάλλον.
Εξαιρέσεις βέβαια υπήρξαν όταν κάποιοι νεολαίοι πέταξαν χαρτιά που έγραφαν: "Να καεί το καζίνο και η βουλή." Δεν εξετάζω το μήνυμα αλλά την πράξη. Όταν κάποιος επίσης νέος (μάλλον φοιτητής) τους έκανε παρατήρηση με αυστηρό αλλά κόσμιο τρόπο αυτοί αφού προσπάθησαν να τον πείσουν ότι το χαρτί είναι βιοδιασπώμενο και άρα όχι σκουπίδι !!! συνέχισαν να βρομίζουν τον χώρο. Πέρασαν επίσης και κάποιοι πεζοί με ένα μεγάφωνο αλλά από ότι έμαθα μετά αποδοκιμάστηκαν και έφυγαν.
Για μένα αυτό που έλειψε πιο πολύ ήταν η ευκαιρία να κλείσουμε την διαμαρτυρία μας με αυτό που ήταν και η κεντρική ιδέα: την Σιωπή. Όταν σε ανύποπτο χρόνο ακούστηκε ένα σσσσ από κάποιους οι υπόλοιποι δεν τους ακολουθήσαμε και δεν τηρήσαμε όλοι μαζί ένα λεπτό σιγής. Για μένα θα ήταν το καλύτερο φινάλε στην εκδήλωση.
Όμως ο Φλύαρος δικαιολόγησε τον τίτλο που έβαλε σήμερα. Ενάντια σε κάθε παρόρμηση να εκφωνήσει ένα λόγο που θα τον ζήλευε και αυτός ακόμα ο Δημοσθένης, σιώπησε όταν βρέθηκε, τυχαία, αντιμέτωπος με τα μικρόφωνα των καναλιών:
"Πείτε μας δυο κουβέντες"
"Καμία κουβέντα. Η εκδήλωση είναι σιωπηλή" απάντησε ο Φλύαρος. Και χάθηκε μέσα στο πλήθος.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου