Έρχεται κάποια στιγμή που δεν αντέχεις άλλο να ακούς για νεκρούς και καμένα δάση. Θέλεις να κλείσεις την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, το Internet για να μην ακούς άλλο. Αλλά τα ελικόπτερα είναι εκεί πετάνε πάνω σου, πάνω από το σπίτι σου. Ακόμα όμως κι αν κλείσεις τα αυτιά σου βλέπεις τις στάχτες, γύρω και μέσα στο σπίτι σου. Κλείσε και τα μάτια σου τώρα. Αλλά και με κλειστά τα μάτια δεν ξεφεύγεις η μυρωδιά του καμένου είναι τώρα παντού στον αέρα. Κλείσε και την μύτη σου και το στόμα σου μην ανασαίνεις. Καθόλου. Τώρα πια πρέπει να μάθεις να ζεις και χωρίς τον αέρα, χωρίς άλλο χρώμα εκτός από το γκρίζο και το μαύρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου