Τον 17ο αιώνα οι αστρονόμοι έστρεψαν τα πρώτα τηλεσκόπια τους προς την σελήνη και άρχισαν να την χαρτογραφούν. Ονόμασαν τους κρατήρες, τα βουνά και τις πεδιάδες. Για τις πεδιάδες, που είχαν σκοτεινότερο χρώμα από την άλλη επιφάνεια της σελήνης, διάλεξαν ονόματα θαλασσών. Τα ρομαντικά αυτά ονόματα διασώζονται μέχρι σήμερα: θάλασσα της νηνεμίας, θάλασσα της ηρεμίας, θάλασσα των κρίσεων, θάλασσα των νεφών.
Αν στην σύγχρονη εποχή ένας εξωγήινος αστρονόμος έστρεφε το τηλεσκόπιο του στην γη και συγκεκριμένα στην Αττική θα έβρισκε έναν ανάλογο χαρακτηρισμό: θάλασσα του τσιμέντου.
Ίσως μάλιστα να έγραφε στο blog του:
Στην τελευταία μου παρατήρηση διαπίστωσα πως ένα μεγάλο μέρος του σχηματισμού που έχει πράσινο χρώμα άλλαξε σε μαύρο. Είμαι πολύ περίεργος να δω αν την επόμενη φορά που θα ξαναστρέψω στην ίδια περιοχή το τηλεσκόπιο μου (σε 50 γήινα χρόνια) η θάλασσα του τσιμέντου θα έχει επεκταθεί στις μαύρες περιοχές όπως συνέβη και στις προηγούμενες παρατηρήσεις μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου